Gorzka satyra i przewrotnie inteligentna analiza współczesnego świata, który na gwiazdy kreuje czasem wyjątkowo antypatyczne postaci. Dyktatorskie know-how pełne anegdot z prywatnego życia despotów i opowieści o dokonanych przez nich cudach. A także historia o narastaniu frustracji, która prowadzi do buntu przeciw władzy autorytarnej.
„Jeśli skorzystasz z rad zawartych w niniejszej książce, masz szanse stać się niezapomnianym władcą absolutnym. Ucz się od najlepszych” – ironizuje Mikal Hem we wstępie do „Jak zostać dyktatorem”. I jak na tacy podaje czytelnikom dyktatorskie know-how – przepisy na murowany sukces w roli autokraty, zaczerpnięte od XX- i XXI-wiecznych mistrzów pozbawionej skrupułów dyktatury z całego świata. Obok sylwetki „uniwersalnego geniusza” i „słońca Karpat” Nicolae Ceaușescu, Hem kreśli równie sugestywne co wstrząsające portrety m.in. libijskiego pułkownika Muammara Kadafiego, „ojca wszystkich Turkmenów” Saparmurata Turkmenbaszy Nijazowa czy haitańskiego dyktatora François Duvaliera, zwanego „Papa Doc”, na którego cześć ułożono specjalną wersję modlitwy „Ojcze nasz”.
Z jednej strony Mikal Hem, dziennikarz specjalizujący się w zagadnieniach i analizach polityki międzynarodowej, przytacza fakty, z drugiej – nie stroni od anegdot dotyczących prywatnego życia dyktatorów. Pisze o ich słabostkach, ulubionych autach i sportach – także tych bardzo ekstremalnych, o miłosnych podbojach i cudach, jakich rzekomo dokonywali. W satyryczny, ale daleki od pobłażliwości sposób relacjonuje te ich poczynania, które doprowadziły do patologizacji autorytarnych rządów. Nie zapomina o krwawych masakrach, tajemniczych zaginięciach politycznych adwersarzy, tłumieniu buntów, gwałtach i okrucieństwie tortur, ani o malwersacjach, korupcji i szantażach stosowanych przez bohaterów swojej książki.
Mimo tych wszystkich spostrzeżeń Mikal Hem dochodzi do na wskroś ponurej konstatacji, że bycie dyktatorem jest wciąż dla wielu jedną z najbardziej kuszących i pożądanych profesji. W dodatku taką, do której nie trzeba mieć specjalnego wykształcenia, wiedzy ani predyspozycji, i która – jak pokazuje historia – zapewnia nie lada rozgłos.
„Jak zostać dyktatorem” w krzywym zwierciadle pokazuje mechanizmy i cechy, dzięki którym „słońca narodów” z całego świata dochodziły do władzy i przy jej użyciu eliminowały przeciwników. Pokazuje także, że opowieść o krwawych i bezwzględnych dyktaturach może być zarazem historią o buncie i narastającej społecznej frustracji, która prowadzi do rewolucji skierowanych przeciwko absolutnej władzy.
